Ordu Valisi Tuncay Sonel, il genelinde tespit edilen ebeveynini kaybetmiş 2112 çocuğa mektup yazdı. Mektubunda “annen ya da baban hayatta olsaydı özlemini çektiğin, annenden veya babandan isteyeceğin şey ne olurdu?” diye sordu. Çocuklardan alınan yanıtlar hayırseverlerin desteği ile yerine getirildi. Vali Sonel, çocukların isteklerini evlerinde ziyaret ederek, birebir gerçekleştirdi. Görüntüleri izlediğimde, çocukların mektuplarını okuduğumda tarifsiz duygular içerisindeydim. Vali Sonel’in yaklaşımı, sıcak tavrı, çocukların çakmak çakmak gözleri, yüzlerindeki tebessüm, yeşeren umut… Hakikaten mutlu oldum, içimi huzur kapladı. “Çok mu zor?” diye sordum: bir çocuğu sevindirmek, bir çocuğa dokunmak, hayatı güzelleştiren detayları üretmek? Çok mu zor devletin imkanlarını ihtiyaç sahipleri için kullanmak, halkın yanında olmak, halkla beraber olmak? Çok mu zor eğik boyna tahammül edememek? Çok mu zor çocukların seslerine kulak vermek? Çok mu zor? O çocuklar neler istemiş biliyor musunuz? Tablet, bisiklet, oyuncak, kıyafet, bilgisayar, kitap, annesi için çamaşır makinası, genç oda takımı…

O çocuklardan birinin birkaç cümlesi: “Sayın Vali’m, Sizin bana yazmış olduğunuz mektubu okuyunca kendimi çok değerli ve mutlu hissettim. Öncelikle beni ve benim gibi çocukları düşünüp bizlere bu duyguyu hissettirdiğiniz için çok teşekkür ederim.” İnsan düşünüyor, dalıp gidiyor değil mi? Hayat tüm zıtlıkları ile devam ediyor. Acısıyla tatlısıyla, göz yaşıyla tebessümle. Tüm olumsuzluklara, tüm yanlışlara, tüm adaletsizliklere rağmen hayat devam ediyor. Umut çocukların yüreğinden başlıyor, yayılıyor, genişliyor, uzayıp gidiyor. Umut, sevgi eliyle büyüyor, devleşiyor... 

Bugünlerde ülkemizde, dünyamızda olup bitenleri ekranlarda seyrediyoruz. Sanki filmmiş gibi her şey kurguymuş gibi. Ölümler yalan, acılar oyunculukmuş gibi. Gündem arası kaynayan dertler yokmuş gibi. Toplumsal ve bireysel olarak iyi hissetmiyoruz. İyi değiliz. Yozlaştık, bozulduk. Ama artık yeter dememiz gerekiyor! Çocuk seslerine kulak vermek, başkasının acısına ortak olmak gerekiyor! 

Sizlerin nezdinde milletimizin tüm fertlerine soruyorum: “Birbirimize değer vermek, birbirimizi mutlu etmek çok mu zor?”